Artystka konfrontuje się ze stereotypowymi układami społecznymi widocznymi w kulturach europejskich, amerykańskich i azjatyckich. Skupia się na matriarchalnych społecznościach, tak aby zbalansować ogólnie przyjęte układy patriarchalne, tym samym zaprasza widza do świata egalitaryzmu płciowego. Poprzez dekonstrukcję utartych schematów kulturowych podważa ich stały charakter próbując wpłynąć na sposób ich postrzegania.

Harrington eksperymentuje z formą kobiecej postaci, w szczególności skupia się na kulturowych archetypach, które poprzez swoją uniwersalność ograniczają osobistą wolność. Jej obrazy zawierają subtelnie wprowadzone, ledwo zauważalne na pierwszy rzut oka symbole kobiecości, takie jak joni, które są sprytnym protestem przeciwko systemowi.