Kobiecy

Pierwotnie niebieski był zarezerwowany dla najwybitniejszych świętych, między innymi ze względu na wartość pigmentu lapiz lazuli, którym barwiono niebieskie tkaniny. Jego cena była porównywana do złota. Kolor ten bardzo często zdobił figury Marii i stał się jej nieodłącznym symbolem wskazując na jej boskość i czystość. Już w gotyku praktycznie wszystkie szaty świętej są zabarwione właśnie w ten sposób. Co za tym idzie stał się uosobieniem nieskalanej kobiecości. Początkiem zmiany postrzegania niebieskiego jest wprowadzenie go do polityki przez Ludwika IX. Król Francji wybiera na królewskie godło kwiaty lilii na niebieskim tle. Błękit coraz bardziej przejmuje arystokracja, następnie burżuazja i „boski” niebieski staje się coraz mniej „boski”.

Na przestrzeni trzech pokoleń, według Michela Pastoureaux, autora książki „Niebieski, historia koloru”, niebieski przechodzi „z szaf do kokardy, od kokardy na flagi i mundury”. I w ten sposób, wykorzystany w tylu wariantach błękit staje się kolorem politycznej i wojskowej władzy, a więc mocniej kojarzony z męskością.

‍

‍